ตอนนี้มีคำถามสำหรับทุกวัย แบบสอบถามในระดับเดียวกับ“ ทำไมผู้คนถึงให้ความสนใจกับ Banksy?” หรือ“ เป็นภาพพิกเซลของลิงสูบบุหรี่ที่มีค่าโดยเนื้อแท้หรือไม่” คำถามที่ยาก บางทีอาจเป็นไปไม่ได้ แต่หนึ่งอย่างไรก็ตามคำถามที่ควรค่าแก่การซักถาม – หากไม่ตอบจริง

ดังนั้นเริ่มต้นจากจุดเริ่มต้น

เมื่อเดือนที่แล้วแพลตฟอร์มการขายต่อและพร็อกซีอิดพร็อกซิดของคู่อิฐและปูนในกรุงลอนดอน จนถึงตอนนี้ไร้เดียงสา แต่ก็มีหมวกที่เป็นปัญหา: การคัดกรองล็อคดูเหมือนจะแสดงการแจ้งเตือนใหม่จากแอพ Shopify อีกครั้งไม่มากที่จะรายงาน: ผู้ค้าปลีกขายรองเท้าอาจเป็นสิ่งที่เป็นลิ้น twister แต่มันไม่ใช่ข่าวพาดหัว แต่นี่คือสิ่งที่น่าสนใจ: การซื้อที่เป็นปัญหาเพียงไม่กี่คู่รองเท้าผ้าใบแสดงให้เห็นว่ามีจำนวน 112,300 ปอนด์ (นั่นคือ $ 150,000)

และตอนนี้เราได้ไปที่ไหนสักแห่ง แต่สิ่งที่ทำให้การขายครั้งนี้น่าทึ่งจริงๆก็คือการซื้อจำนวนมาก – บางสิ่งประมาณ 100,000 ปอนด์ – ถูกวางไว้ไม่ผ่านคำสั่งทั้งหมด แต่แทนที่จะเป็นรองเท้าผ้าใบคู่เดียว รองเท้าที่มีปัญหา? Nike SB Dunk Low“ Paris” – ชื่อที่ไปอย่างน้อยก็เพื่ออธิบายป้ายราคานั้น

หากคุณไม่คุ้นเคยกับโมเดลนั้นคุณอาจยังคงสงสัยว่าใครบางคนอาจพิสูจน์ว่าการใช้จ่ายเงินแบบนั้นกับรองเท้าผ้าใบคู่หนึ่งที่ไม่ได้ทำจากทองคำที่เป็นของแข็งหรือตื้นตันใจกับพลังที่จะให้ชีวิตผู้สวมใส่ และยุติธรรมพอ: พูดตามตรงแม้ว่าคุณจะคุ้นเคยกับรองเท้านี้คุณก็ยังอาจมีคำถาม แต่มาทำลายมันลง

“ ปารีส” เป็นสิ่งหายากของหายาก การบรรจบกันของลักษณะเอกพจน์และความขาดแคลนที่ให้รองเท้าใกล้เคียงกับสถานะ ประการแรกรองเท้าถูกสร้างขึ้นสำหรับการจัดนิทรรศการ“ White Dunk” ของแบรนด์ในปารีสในปี 2545 ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ว่ามันยึดติดอยู่ในอวกาศและเวลาแล้วทำให้รองเท้ามีความรู้สึกเป็นเอกลักษณ์ของประวัติศาสตร์ . แน่นอนเรื่องราวจะขายเสมอ

ประการที่สองรองเท้ามีข้อ จำกัด อย่างมากแม้ตามมาตรฐานเหล่านั้น คิดว่าจะมีจำนวนประมาณ 200 คู่ที่ปลายด้านบนสุดของการประมาณการ เมื่อเราไม่ได้พูดถึงศุลกากรหรือเพื่อนและโมเดลครอบครัวนั่นคือระดับความขาดแคลนที่ไม่ค่อยใช้กับรองเท้าผ้าใบที่มีให้ซื้อจริง

ประการที่สาม – ด้านสุดท้ายของสามเหลี่ยมเล็ก ๆ ที่เรียบร้อยของเรา – แต่ละอันมีเอกลักษณ์ ของรองเท้าผ้าใบ (อาจ) 200 คู่ที่มีอยู่ที่ไหนสักแห่งในโลกไม่มีสองเหมือนกัน แต่ละคู่ได้รับการตกแต่งโดยนักจิตรกรนิพจน์ชาวฝรั่งเศสตอนปลายและ Bernard Buffet ศิลปินต่อต้านการก่อกวนในรูปแบบไม่เคยทำซ้ำตลอดระยะเวลาการวิ่งที่ จำกัด ของรองเท้า ความจริงซึ่งจริง ๆ แล้วหมายความว่าแทนที่จะเป็น 1/200 แต่ละคู่คือ 1/1 – ต้นฉบับ

ภาพผ่าน Sotheby’s
ทั้งหมดนี้จะพาเรากลับไปที่คำถามแรกของเรา – และแน่นอนกับการสืบค้นเปรียบเทียบอื่น ๆ เหล่านั้น ในขณะที่ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่าทำไมผู้คนให้ความสนใจกับ Banksy หรือให้คำตอบที่ชัดเจนเกี่ยวกับมูลค่าของชิมแปนซีสารก่อมะเร็งทั้งสองแสดงให้เห็นถึงคุณค่าที่อาจเกิดขึ้นของ “ปารีส”

งานของ Banksy ถูกสร้างขึ้นเป็นหลักโดยใช้ stencils ซึ่งหมายความว่า – ในทางทฤษฎี – แต่ละชิ้นสามารถทำซ้ำได้หลายครั้ง Nfts เช่นลิงที่เบื่อ – หรือจริง ๆ แล้วพังก์ – ถูกล็อคในการต่อสู้อย่างต่อเนื่องกับพลังของ “คลิกขวา” และศักยภาพในการซื้อของพวกเขาจะได้รับการจัดสรรในการกระทำซึ่งเท่าที่คนส่วนใหญ่อยู่นอก ชุมชนบล็อก-โซ่หรือ crypto จะเกี่ยวข้องจำนวนการทำซ้ำและการทำให้เป็นโมฆะ หรือเพื่อขอยืมภาษาของตัวเองความสามารถในการใช้งานได้

อย่างไรก็ตาม“ ปารีส” นั้นไม่ได้เป็นคนที่ได้รับ มีรองเท้าผ้าใบเหล่านี้น้อยมากในโลกแม้ในมุมมองสาธารณะน้อยกว่าการคัดลอกพวกเขาในวิธีที่มีความหมายใด ๆ ก็เป็นไปไม่ได้มากหรือน้อย แม้ว่า Nike จะปล่อยรองเท้าเหล่านี้อีกครั้ง แต่ค่าของการวิ่งดั้งเดิมน่าจะเพิ่มขึ้นมากกว่าที่จะเจือจาง: การทำซ้ำในปี 2545 จะกลายเป็นผู้ริเริ่มสถานที่สำคัญเช่นงานศิลปะที่พิมพ์และขายในภายหลังหรือ stencil ตัวเอง

ภาพผ่าน Sotheby’s
ในแง่นี้มันสมเหตุสมผลแล้วที่ Ryan Thomas Symes ผู้ก่อตั้ง Proxyeed จะทราบว่าการขายคือ“ การขายรองเท้าส่วนตัวที่แพงที่สุดเท่าที่เคยมีมา กว่ารองเท้าคู่หนึ่ง

และนั่นอาจเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการคิดเกี่ยวกับรองเท้าเหล่านี้: ไม่ใช่รองเท้า แต่เป็นวัตถุ – งานศิลปะซึ่งแต่ละอันยืนอยู่คนเดียวและเป็นส่วนหนึ่งของซีรีส์ ไม่เคยทำซ้ำอีกครั้งกับปัจจัยและสถานการณ์เดียวกันทั้งหมด และคุณไม่สามารถวางราคาได้

หรือเห็นได้ชัดว่าคุณทำได้

ภาพผ่าน Sotheby’s